Εκείνος, καθόταν από ώρα, στο σκαμπό του μπαρ….
Απόλυτα χαλαρός, απολαμβάνοντας το τσιγάρο του, και το ρούμι του…
Εμφανώς κάποιον περίμενε, αλλά δεν έδειχνε καθόλου ανυπόμονος ή εκνευρισμένος. Είχε … μεγάλες προσδοκίες, στην άκρη των χειλιών του, να παίζουν με ένα χαμόγελο…
Εκείνη μπήκε, κοντοστάθηκε στην πόρτα, ψάχνοντάς τον, και κατευθύνθηκε προς το μέρος του χωρίς να χασομερήσει. Δεν κοίταξε γύρω της τους υπόλοιπους θαμώνες, τα γεμάτα τραπεζάκια. Ήταν σπορ ντυμένη σήμερα. Τζην, ορειβατικό μποτάκι για τα χιόνια που λίμναζαν έξω, και μία κάπα με κουκούλα, που ανέμιζε γύρω της. Διέσχισε το χώρο, και στάθηκε ακίνητη μπροστά του…
Σήκωσε το χέρι της, και του έδωσε επιδεικτικά, το τηλεχειριστήριο, που κρατούσε . Της γκαραζόπορτας ίσως? Ή κάτι άλλο??
Εκείνος, απέμεινε να κοιτάει τα μάτια της, πίσω από το αιωρούμενο χειριστήριο. Τα βάθη τους, και την ένταση που ανέδιναν…. Σήκωσε το δικό του χέρι, πήρε το χειριστήριο, το ακούμπησε αδιάφορα πάνω στον πάγκο, και στην συνέχεια την τράβηξε κοντά του….
Να φιλήσει τα χείλη της, να χαλάσει το κραγιόν που γυάλιζε προκλητικά… Να την πιέσει, κτητικά πάνω του, να μυρίσει το άρωμα της, στην βάση του λαιμού της…. Να βάλει τα χέρια του κάτω από την κάπα της, να νιώσει το γυμνό κορμί, ζεστό, και διαθέσιμο, να ανταποκρίνεται στο χάδι του….
Βότκα, με στυμμένο λεμόνι, για εκείνη.
Έπινε, απολαμβάνοντας την βότκα της, όρθια, μπροστά του, με το ένα πόδι, στηριγμένο στο σκαμπό του, και το ένα της χέρι στο γόνατό του. Το άλλο της έπαιζε αφηρημένα, με το χείλος του ποτηριού της βότκας.
Και τα παγάκια….
Εκείνος, την κοιτούσε ακόμα, ενώ, αφηρημένα έπαιζε με το χειριστήριο πάνω στον πάγκο, πατώντας άσκοπα, τα κουμπιά του…. Την κάρφωνε, λες και προσπαθούσε να διαβάσει στις εκφράσεις του προσώπου της, τα πιο μεγάλα της μυστικά….
Και εκείνη, απέμενε, καρφωμένη στην βότκα της….
Εκείνος, με το ένα χέρι, να χαϊδεύει τα μπράτσα της, κάτω από το ύφασμα. Και εκείνη ριγούσε, σαν να κρύωνε. Ήταν όντως πολύ ελαφρά ντυμένη, για την χειμωνιάτικη βραδιά.… Με το άλλο εκείνος, έπαιζε πάντα χωρίς λόγο, με το χειριστήριο….
Και εκείνη, έγλυφε αφηρημένη, την βότκα από τα χείλη της, με μια γλώσσα, προκλητικά ασυναίσθητη….
Εκείνος, σιγομουρμουρίζοντας λέξεις χαμηλά στο αυτί της… και πάντα, πατώντας τα κουμπιά στον πάγκο…. Παίζοντας, με τα ατίθασα τσουλούφια των μαλλιών της… Με τα μάγουλά της… Με το φως στο βλέμμα της, που είχε χαμηλώσει, και βαρύνει, κάτω από τις βαμμένες της βλεφαρίδες….
Ξαφνικά, εκείνη, έχασε την προσήλωση στο ποτήρι της, γύρισε, απότομα, καρφώθηκε στα μάτια του, ανήσυχη, τσιτωμένη, βαριανασαίνοντας, σαν να ετοιμαζόταν να βάλει τα κλάματα, για κάποιον λόγο… Το χέρι της , που τόση ώρα αναπαυόταν στο γόνατό του, σφίχτηκε, λες και θα έπεφτε αν δεν κρατιόταν δυνατά, και έγειρε στο αυτί του, κάτι να πει, κάτι να ομολογήσει, κρύβοντας το δικό της πρόσωπο στην κοιλότητα του λαιμού του….
Γραπατσωμένη, όλο ανάγκη στην αγκαλιά του…..
Την έσφιξε και εκείνος, τρυφερά, πάνω του….
Χαϊδεύοντας την πλάτη της…. και χαμογελώντας, όλο νόημα…. Η σκηνή, δεν κράτησε περισσότερο από δέκα λεπτά….
Δέκα λεπτά, όλο ανείπωτα μηνύματα, ανταλλαγές ενέργειας, σεξουαλικότητας που αντιφέγγιζε χωρίς κανέναν απολύτως εμφανή λόγο….
Σε δυο ζευγάρια μάτια, που κοιτάζονταν … σε δυο ζευγάρια χέρια, γραπατσωμένα, χαϊδεύοντας, και…. πατώντας κουμπιά, στο τηλεχειριστήριο που του χάρισε….
Το ζευγάρι, σήκωσαν το βλέμμα, συνεννοήθηκαν βουβά, άδειασαν τα ποτήρια τους, και έφυγαν , πιασμένοι από το χέρι….
Όπου κατευθύνθηκαν προς το ασανσέρ του ξενοδοχείου…
Η συνέχεια διαδραματίστηκε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, μέχρι το πρωί….
Το μόνο πράγμα που ξέχασαν, μέσα στην βιασύνη τους να βρεθούν μόνοι…
Ήταν το τηλεχειριστήριο του ήδη φορεμένου δονητή της, πάνω στον πάγκο του μπαρ….
