<p>Η ώρα πλησίαζε στις 10 το βράδυ όταν η Sophie και ο Sam επέστρεφαν με τα πόδια στο ξενοδοχείο The Dorset. Μόλις είχαν φάει στο εστιατόριο The Galvin και επέλεξαν να περπατήσουν με χαλαρό ρυθμό, ώστε να καθυστερήσουν το τέλος της ρομαντικής τους εκδρομής όσο το δυνατόν περισσότερο. Sam ήταν επίσης επίγνωση του πώς 5 ιντσών στιλέτο τακούνια της Sophie θα μπορούσε να απαιτήσει μια πιο αργή ρυθμό σε αυτό το σημείο το βράδυ.</p><p>Κατά τη διάρκεια του δείπνου τους, η Sophie καταναλώθηκε από την ίδια ικανοποίηση που πάντα αισθάνθηκε σήμερα. Όχι μόνο επειδή μόλις είχε εξυπηρετηθεί από έναν από τους καλύτερους σεφ στον κόσμο, ή επειδή είχε μόλις δοκιμάσει την καλύτερη κουζίνα που είχε προετοιμαστεί και παρουσιαστεί υπέροχα, ή επειδή είχε αφοσιωθεί στο να ακούει τον υπέροχο φίλο της να μιλάει, αλλά επειδή είχε πάντα επίγνωση του πόσο είχε αλλάξει η ζωή της από το καλό, αλλά ταπεινό της ξεκίνημα.</p><p>Παρόλο που το φαγητό είχε υπέροχη γεύση, η Σόφι με δυσκολία θυμόταν πολλά πράγματα για το τι είχε φάει εκείνο το βράδυ. Ο αέρας ανάμεσα στην ίδια και το αγόρι της, τον Σαμ, ήταν τόσο ηλεκτρισμένος που φοβόταν ότι μπορεί να του είχε ορμήσει μπροστά σε όλη την πλούσια και διάσημη πελατεία που φιλοξενούσε το Galvin εκείνο το βράδυ. Είχε σχεδιάσει πολλές εκατοντάδες τρόπους για το πώς θα έπαιρνε το Μπλέιζερ, τη γραβάτα και το πουκάμισο Armani από το σώμα του, και η προσμονή του να μπορέσει επιτέλους να εφαρμόσει έναν από αυτούς στην πράξη έκανε το στομάχι της Σόφι να ανατριχιάζει από ενθουσιασμό.</p><p>Η Σόφι τύλιξε το λεπτό της χέρι γύρω από την πλάτη του Σαμ και ένιωσε την ικανοποίηση να το νιώθει ανάμεσα στο μετάξι του πουκαμίσου του και στο βαθύ, μαύρο μπλέιζερ του.</p><p>"...και γι' αυτό ο αυθεντικός Σημαδεμένος είναι καλύτερος από αυτόν του Αλ Πατσίνο". είπε ο Σαμ με τόνο οριστικότητας, πριν κοιτάξει τη Σόφι. Απόλαυσε τον τρόπο με τον οποίο φωτίστηκε το πρόσωπό του και όλες οι εκφράσεις του μαλάκωσαν όταν κοίταζαν ο ένας τα μάτια του άλλου. Απόλαυσε το πόσο μαλάκωσε και η ίδια.</p><p>Η Σόφι άρχισε να γελάει δυνατά. Και να σκεφτεί κανείς ότι μπορούσε να βγάλει έναν τόσο μεγάλο λόγο για το πώς η μία ταινία είναι καλύτερη από την άλλη.</p><p>"Συμφωνώ μαζί σου, Σαμ". Το χαμόγελο της Σόφι διευρύνθηκε καθώς ένιωσε τον Σαμ να περνάει το σταθερό του χέρι μέσα από τα μακριά μαύρα μαλλιά της.</p><p>"Δεν ξέρω τι είδους μαγεία ή μαγεία χρησιμοποιείς στα μαλλιά σου, αλλά μου αρέσει πολύ που τη μια στιγμή είναι μια απόχρωση του μαύρου και μετά φαίνεται να λαμπυρίζουν σε διαφορετικούς τόνους ανάλογα με το πώς και πού τα πιάνει το φως". Είπε ο Σαμ, δείχνοντας εμφανώς εντυπωσιασμένος.<br>Η Σόφι άρχισε να χαχανίζει. Ο ήχος ήταν ένας καθαρός, ανέμελος, ικανοποιημένος ήχος που ερχόταν από τον πάτο του στομάχου της Σόφι και φαινόταν να αντηχεί από κάθε τοίχο κατά μήκος του έρημου δρόμου που περπατούσαν. Ο Σαμ φίλησε την κορυφή του κεφαλιού της και μόνο τότε η Σόφι τον σταμάτησε.</p><p>Τα μάτια τους συναντήθηκαν ξανά, αλλά η Σόφι είχε σταματήσει να χαχανίζει και να χαμογελάει. Το βλέμμα στο πρόσωπό της έλεγε πολλά. Ήθελε να την πάρουν.</p><p>Η Σόφι μετακίνησε το σώμα της προς το σώμα του Σαμ και έτρεξε τα ελαφρώς τρεμάμενα χέρια της προς τα πάνω κατά μήκος του πίσω μέρους του σακακιού του, μέχρι που τα χέρια της ακούμπησαν στους ώμους του. Είχε συνείδηση των πάντων, συμπεριλαμβανομένης της θερμότητας από το λαιμό του Σαμ στα πλαϊνά των χεριών της, των σταθερών χεριών του ίδιου του Σαμ που την κρατούσαν στη μέση και του ότι η Σόφι ήταν πραγματικά αρκετά ψηλή για να φιλήσει το αγόρι της όταν φορούσε αυτά τα παπούτσια. Ο Σαμ ήταν αρκετά ψηλός ώστε έπρεπε ακόμα να κοιτάξει ψηλά για να τον κοιτάξει στα μάτια, και εκείνη απολάμβανε την ελαφρά αίσθηση ευαλωτότητας που ένιωθε από την έκθεση του λαιμού της, η οποία έσβησε γρήγορα όταν ο Σαμ έτρεξε το ένα δάχτυλο του δείκτη του κατά μήκος του κολιέ DG της Σόφι.</p>
