Όταν ο Χρήστος, ο φίλος της, της άνοιξε την πόρτα, η θαλπωρή του τζακιού την καλωσόρισε. Μοναδικός φωτισμός οι άτακτες φλογίτσες. Από το λάπτοπ ακουγόταν μια ήρεμη ορχηστρική μουσική. Τον κοίταξε στα μάτια με αγωνία: «Έχω αγχωθεί, δεν θέλω να το κάνω…» Την πήρε στην αγκαλιά του, την φίλησε γλυκά. Της ψιθύρισε να μην ανησυχεί για τίποτα, θα φρόντιζε για όλα αυτός, όλα θα ήταν όπως εκείνη τα ήθελε. Βάθυνε το φιλί του αλλά το κουδούνι τους διέκοψε. Ο τρίτος της παρέας, ο Νικόλας, είχε καταφτάσει.
Ήταν 5 χρόνια νεώτερός της, άπειρος και αυτός από τέτοιου είδους καταστάσεις. Φαινόταν ιδιαίτερα γλυκός και ευγενικός. Την χαιρέτισε χαμογελαστός και τη φίλησε σταυρωτά στα μάγουλα. Ο Χρήστος έφερε τα ποτά και όλοι βολεύτηκαν στις θέσεις τους. Εκείνη στην άκρη του τζακιού, με το ποτό και τα τσιγάρα της κοντά της. Στην άλλη άκρη του τζακιού Ο Χρήστος και απέναντί τους στο καναπέ ο Νικόλας. Η αμηχανία ήταν διάχυτη και απροκάλυπτη, ωστόσο αποδεκτή από όλους. Ο μόνος που μιλούσε και προσπαθούσε να γεφυρώσει τις σιωπές ήταν ο Χρήστος. Με αρκετή μαεστρία από πλευράς του η συζήτηση σιγά σιγά άρχισε να ζωντανεύει. Μιλούσαν σαν τρεις γνωστοί που βρέθηκαν για ποτό, έτσι γενικά και αόριστα, περί ανέμων και υδάτων, ενώ μέσα τους μαίνονταν θύελλες και καταιγίδες.
«Θέλω να βάλω ράδιο», ανακοίνωσε εκείνη ξαφνικά. Κατευθύνθηκε προς το λάπτοπ που βρισκόταν στο πάτωμα, έκατσε οκλαδόν και έβαλε τον αγαπημένο της σταθμό που εκείνη την ώρα έκανε ιδιαίτερα ερωτικές και αισθαντικές μουσικές επιλογές. Ο Χρήστος ήρθε από πίσω της. Άρχισε να τη φιλάει στο λαιμό, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τη διάθεσή της. Δεν ήταν έτοιμη ακόμα, ζήτησε δεύτερο ποτό. Επέστρεψαν στις θέσεις τους και η κουβέντα συνέχισε να κυλάει, όπως και το αλκοόλ στις φλέβες της, κάνοντας αγώνα δρόμου για να αποδιώξει την ένταση και να την φέρει σε μια κατάσταση λίγο πιο ευφορική.
Κάπου στη μέση του τρίτου πια ποτού, σηκώθηκε όρθια στο άκουσμα του αγαπημένου της τραγουδιού. Δυνάμωσε την ένταση και άρχισε αργά να κουνάει το κορμί της, διοχετεύοντας όλο της τον ερωτισμό στο λίκνισμά της. Οι Welshly Arms την εμψύχωναν με τους στίχους τους: “What we're doing here ain't just scary
It's about to be legendary”.
Ο Χρήστος ήρθε μπροστά της και την έπιασε από τη μέση. Το ίδιο έκανε και ο Νικόλας από πίσω. Κόλλησαν τα φλεγόμενα σώματά τους πάνω της και ακολούθησαν τον αισθησιακό ρυθμό της. Ο Χρήστος αναζήτησε τα χείλη της ενώ ο Νικόλας γευόταν το λαιμό της. Ήταν και οι δύο πολύ απαλοί στις κινήσεις τους, τα χάδια ήταν ακόμη ανεπαίσθητα, μικρά δείγματα πως δεν είχε να φοβάται τίποτα. Το επιβεβαίωναν και τα λόγια που σιγοτραγουδούσε από μέσα της: “Got this feeling that we're so sweet caring It's about to be legendary”.
Ο Νικόλας σήκωσε ψηλά τα χέρια της κι αφού ψηλάφισε το περίγραμμά τους, με ήρεμες κινήσεις της αφαίρεσε το φόρεμα. Ο Χρήστος έσκυψε μπροστά της και την απελευθέρωσε από το καλσόν της Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει και δεν υπήρχε πλέον γυρισμός. “Could never turn back now” . Τα άφησαν να πέσουν στο πάτωμα, μαζί με τις μπλούζες τους, τις οποίες έβγαλαν σχεδόν ταυτόχρονα. “Got to leave it all on the floor”.
Την οδήγησαν στον καναπέ. Ξάπλωσε στην αγκαλιά του Νικόλα ενώ ο Χρήστος χάθηκε ανάμεσα στα πόδια της. Ο Νικόλας της ψιθύριζε γλυκόλογα, της έλεγε πόσο όμορφη την βρίσκει, πόσο υπέροχα μυρίζει, της πρόσφερε απαλά χάδια. Έσκυβε σχεδόν μητρικός από πάνω της και την χάζευε σαν ερωτευμένος. Άρχισαν να φιλιούνται με μικρές διακοπές από τα βογγητά της. Το ένα της χέρι ήταν κλεισμένο στο χέρι του Νικόλα και με το άλλο κρατούσε και χάιδευε τα μαλλιά του Χρήστου, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να της χαρίσει τη μέγιστη ηδονή με τη γλώσσα του. «Κλείσε τα μάτια και απόλαυσε το», η φωνή του Νικόλα την προέτρεψε να αφεθεί.
Και αφέθηκε, χάθηκε στη λατρεία που της πρόσφεραν οι δύο αυτοί άντρες ολόκληρο το βράδυ. Φρόντιζαν πάντα, ό,τι και αν γινόταν, ο ένας από τους δύο να την κρατάει αγκαλιά και να την καθησυχάζει με τα χάδια και τα φιλιά του. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα δώρο στον εαυτό της, τελικά κατέληξε να είναι η δυνατότερη εμπειρία που είχε ζήσει μέχρι στιγμής. Πιο όμορφη από ότι την είχε φανταστεί, απόλυτα ταιριαστή με την ευαίσθητη και πιο ρομαντική φύση της. Γιατί τελικά ναι…τα πράγματα μπορούν να συμβαίνουν με διάφορους τρόπους…
