stambull
Αθήνα
...Ήταν την επομένη, κατά τις 12 το μεσημέρι, που είχα βγεί άνετος, είχα πάρει το καφέ μου και καθόμουν κάτω απο τον πλάτανο της πλατείας..., λέγοντας διάφορα με τα άλλα παιδιά της παρέας. Η μικρή, η Τζο, ούτε,που είχε εμφανιστεί καθόλου, ώσπου ήρθανε δυο φίλες της, που είχαν πάει, απο το σπίτι της..., ''καλά καλέ, τι κάνατε εχθές και αργήσατε'' και χασκογελάγανε..,τι κάναμε ρε κορίτσια, τους λέω, τι σας είπε και με ρωτάτε, τίποτα δεν κάναμε, Είχα φροντίσει, εν τω μεταξύ, να σηκωθώ πιο πρωί,να φύγω, για κάνα τρίωρο, απο το χωριό, να υποδυθώ τάχα, ότι είχα πάει σε ένα άλλο μεγαλοχώρι, που είχε βουλκανιζατέρ, να φτιάξω, το σκασμένο λάστιχο, αυτό το έκανα κουβέντα, απο τη στιγμή, που παρείγγειλα το καφέ μου στη πλατεία..Αρχίσανε οι μικρές, να λένε, ότι την είχε κλειδώσει η γιαγιά της κι ότι, θα μενε σπίτι για άλλες δυο ημέρες, για τιμωρία..Τους είπα, ότι αργήσαμε, γιατί είχε σκάσει το λάστιχο κι έκανα, ότι δεν έτρεχε κάτι, αλλά απο την άλλη, ήθελα να μάθω, τι έγινε και την τιμώρησε η γιαγιά της Δεν ήθελα, απο τη μεριά μου, αλλά ούτε κι απο τη δική της τη πλευρά, να μαθευτεί, ότι την προηγούμενη, είχαμε βγάλει τα μάτια μας,ότι είχαμε τρελλαθεί στο γαμήσι.Πέρασε το μεσημέρι, ήρθε το απόγευμα, το σούρουπο και κατά τις εννιάνιση, δέκα παρά, κίνησα να πάω σπίτι της.Φτάνοντας, κινητά δεν υπήρχαν τότε, τηλέφωνα, δεν είχαν όλοι στο χωριό, άρχισα, να πετάω πετραδάκια, στο παράθυρό της.μικρής, ώσπου κάποια στιγμή, ξεπρόβαλε το μουτράκι της.Κατέβηκε με μιάς κάτω, τι έγινε της κάνω, ''άσε η γιαγιά μου, με κλείδωσε και με έβαλε τιμωρία, να μάθω, να μην αργώ''.Έλα ρε μωράκι, θα έρθω αύριο, να της εξηγήσω..., τι είπες στις φιλενάδες σου...? ''Ότι κάτι έπαθε το αμάξι'', καλά της λέω, είπα ότι έκασε το λάστιχο..Και τώρα, μου λέει, τι θα κάνεις, θα φύγεις..? Θα πάω στη πλατεία, ''όχι κάτσε λίγο, θέλω κι άλλο, όλη μέρα σε σκέφτομαι ', μου κάνει και χωρίς, να το καταλάβω, έχει περάσει τα χέρια της, απο την ξύλινη καγκελόπορτα( όπου το κάθε κάγκελο, είχε γύρω στους 10-12 πόντους κενό, απο το άλλο) με έχει βουτήξει, απο τη ζώνη, προσπαθώντας, να μου κατεβάσει το φερμουάρ... Μου τον έχει βγάλει έξω κι έχει αρχίσει να μου τον παίζει και να τον φιλάει με το στόμα της Στη στιγμή με καύλωσε η μικρή.. κι η γιαγιά σου,τη ρώτησα..''Ήμουνα σίγουρη, ότι θα ερχόσουν κι όταν της έφτιαξα χαμομήλι, να πιεί, της έβαλα μέσα δυο χαπάκια, απο τα ηρεμιστικά, που πάιρνει συνήθως, για να κοιμηθεί''.Ρε συ θα τη στείλεις τη γιαγιά σου, της κάνω..''Δεν παθαίνει τίποτε'', μου κάνει και δώστου το τσιμπούκι, ανάμεσα απο τα ξύλινα κάγκελα..Να μου τρίβει τις βυζάρες της πάνω στο πούτσο μου και να μου λέει, ''θέλω να μα ξαναγαμήσεις, όπως εχθές στο καπώ'', να μου ΄χει γίνει πέτρα ο πούτσαρος και (ακόμη και τώρα, που σας το γράφω κι ας είμαι κοντά στα πενήντα, πέτρα, μου χει γίνει) και να μου τον παίζει και να τον ρουφάει και να πεθαίνω απο την καύλα.., Σε κάποια φάση, έχει κατεβάσει το σορτσάκι της, έχει σκύψει το κορμί της ελαφριά,τραβώντας με ρυθμικά και κρατώντας με απο το σημείο, που είναι οι τσέπες, με ελαφριά λυγισμένα τα πόδια της, να με παίζει καβαλώντας την πούτσα μου.Να τα έχω δεί όλα...!!!Η κααύλα να πα να μου σπάσει το μυαλό και γω να μπαινοβγαίνω μέσα της, πότε στο κωλαράκι της, πότε αγγίζοντας τη κλειτορίδα της και μπαίνοντας στο μουνάκι της και να αναρωτιέμαι, αν αυτό,που μου συμβαίνει, είναι με τη 18χρονη, ή με μια μεγαλύτερή της.., είχε τέτοια άνεση,με το σώμα της και τα όργανα της, σεξουαλικά, που νόμιζες,ότι,αυτό το πλάσμα,έκανε έρωτα απο τότε, που γεννήθηκε...Να βγαίνω, απο μέσα της, να την γλύφω, όσο μπορούσα, ανάμεσα απο το ξύλινο φράχτη(πόρτα), να γεμίζω, απο τα υγρά της, που μύριζαν πανέμορφα,(ακόμη και σήμερα η μυρωδιά της, μου έρχεται στη μνήμη), να γλύφω με μανία, αλλά και σεβασμό, το γλυκύτατο μουνάκι της, το κωλαράκι της και να νιώθω την αποκορύφωση της καύλας της, χείμαρο τα υγρά της, να θέλω, να μην βγώ ποτέ, απο αυτό το υπέροχο πλασματάκι, του οποίου, την ερωτική αύρα, ίσως να τη συναντά κανείς, μια φορά στις πάρα πολλές συντρόφους του...!!! Δεν θα αναφέρω για εκείνο το Καλοκαίρι, δεν κάναμε τίποτε άλλο, παρά γαμιόμασταν, όποτε και όπου μπορούσαμε, προσπαθώντας, να μη δώσουμε αφορμή, σε κανέναν, να μας σχολιάσει, σα να μη συναίβαινε τίποτα και για δυο Καλοκαίρια ακόμη, ώσπου παντρεύτηκε το μεθεπόμενο, παντρεύτηκα κι εγώ στη συνέχεια, και χαθήκαμε τα τελευταία χρόνια, γνωρίζοντας, ότι κάποια στιγμή, ίσως ξαναβρεθούμε...!!!
