Υπήρξε μια περίοδος των νεανικών μου χρόνων που θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερα σκοτεινή. Κάπου εκεί στο μεταίχμιο όπου ήμουν αρκετά μεγάλη για να θεωρηθώ μικρή και αρκετά μικρή για να θεωρηθώ μεγάλη.Πάλευα να ανακαλύψω τον εαυτό μου αλλά το έκανα με λάθος τρόπο. Προσπαθούσα να με ορίσω μέσα από τη ματιά των άλλων αγνοώντας πως σμιλευόμαστε από τη διαδοχικότητα των επιλογών μας. Ήταν η εποχή που οι προσδοκίες θέριευαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Τόσο άγουρες και τόσο ορμητικές συνάμα. Κι όταν αυτές κατακρημνίζονταν, κάτι που συνέβαινε συχνά οφείλω να ομολογήσω, ένα πέπλο ομιχλώδους μελαγχολίας με περικύκλωνε, με γράπωνε με τα ακανθώδη ασχημάτιστα άκρα της και εισχωρούσε στον πυρήνα της ύπαρξης μου.
Είχα μόλις χωρίσει από μια μικρή σε διάρκεια σχέση, μεγάλη όμως σε ένταση και πάθος. Νόμιζα πως είχα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής μου. Ήταν ακριβώς όπως τον ονειρευόμουν ήδη από τα θυελλώδη χρόνια της εφηβείας μου. Πετούσα στα σύννεφα. Για λίγο διάστημα ένας φωτεινός ήλιος φώλιασε στη ζωή μου και έδιωξε τις σκιές και τα σκοτάδια. Φαντάζεστε λοιπόν τη σφοδρότητα της πτώσης όταν έμαθα τυχαία πως ήταν παντρεμένος. Από το απόλυτο φως βρέθηκα στο απόλυτο σκοτάδι. Έριξα τίτλους τέλους αμέσως, παρόλα αυτά ένιωθα πως δεν ήταν δική μου απόφαση. Ακολούθησαν άγρυπνες νύχτες, δακρυσμένα μάτια, πένθιμες μουσικές, ποιήματα αποχωρισμού και μια παντελής απουσία επιθυμίας για ζωή. Νόμιζα πως είχα χάσει τα πάντα.
Αποφάσισα να φύγω για 2-3 μέρες από την πόλη που σπούδαζα. Ο μυστηριώδης ιστός των συγκυριών με οδήγησε στον Π. Ιδιαίτερος άνθρωπος, αρκετά κλειστός, μουσικός παραγωγός σε κοντινή μεγαλούπολη, με πολύ ψαγμένα μουσικά ακούσματα από τον ευρύτερο χώρο της goth-electro σκηνής, εξαιρετικά ψηλός, πρέπει να άγγιζε τα δύο μέτρα. Ένα βράδυ είχαμε μοιραστεί και έκτοτε είχαμε χαθεί. Και να που τώρα με περίμενε στο σταθμό των ΚΤΕΛ για να με φιλοξενήσει στο σπίτι του. Δεν ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός, πράγμα που με ανακούφιζε γιατί κι εγώ είχα στερέψει από λέξεις. Όταν βρεθήκαμε πρώτη φορά στο κρεβάτι του θυμάμαι πως μου ψιθύριζε πόσο είχα αλλάξει από την προηγούμενη φορά, πως τώρα ήμουν πολύ πιο αισθησιακή, πολύ πιο γυναίκα. Ο τεράστιος ανδρισμός του με γέμιζε, με συγκλόνιζε και αυτή η εκρηκτική σωματική ηδονή παραμέριζε πρόσκαιρα την αποπνιχτική ψυχική οδύνη. Η μέρα είχε αρχίσει να σβήνει και η αναζήτηση τροφής μας έδωσε την ευκαιρία να περιπλανηθούμε λίγο στους δρόμους. Όταν επιστρέψαμε είχε πια βραδιάσει για τα καλά. Μπήκε πρώτος για ντουζ και ακολούθησα και εγώ. Όταν βγήκα είχε κάνει μια playlist με τραγούδια που ήθελε να μου "συστήσει", όλα τους μελαγχολικά, σεβόμενος τη διάθεσή μου. Με εξαίρεση την οθόνη του υπολογιστή, τα υπόλοιπα φώτα ήταν σβηστά. Η μουσική ξεκίνησε να παίζει. Ήταν συγκλονιστική.Ολάκερη η απελπισία μου αποτυπωμένη σε νότες. Εκείνος βρισκόταν στην άκρη του κρεβατιού, με τράβηξε κοντά του και βρέθηκα πάνω του με τα πόδια μου τυλιγμένα γύρω από τη μέση του. Με άγγιζε, με φιλούσε και ενώ ήμασταν τόσο κοντά ένιωθα πως η απόσταση μεταξύ μας ήταν τεράστια. δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, σαν το άγγιγμα του να ήταν γωνιώδες. Δεν με ένοιαζε όμως, ίσα ίσα που είχα το τέλειο άλλοθι να βυθιστώ στην υπέροχη αυτή μουσική. Όλα τα ένιωθα να συμβαίνουν σε αργή κίνηση. Αισθησιακά αλλά και λίγο άψυχα. Ακριβώς όπως τους άρμοζε. Το κορμί του με μέθαγε, με παρέσυρε μίλια μακριά από την πραγματικότητα και ταυτόχρονα με βύθιζε ολοένα και βαθύτερα στα σκοτάδια μου. Κάποια στιγμή με τον δείχτη του χεριού του πίεσε το περίγραμμα του λαιμού μου, σαν να με χαράζει με μαχαίρι. Έγειρα αργά το κεφάλι προς τα πίσω, παραμένοντας απόλυτα εκτεθειμένη σε εκείνον. Ήξερα πως ήταν μια παιχνιδιάρικη κίνηση από πλευράς του αλλά οι σκιές του μυαλού μου έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι. Η σκέψη πως μπορεί αυτό να γινόταν στα αλήθεια δεν με τρόμαζε, ίσα ίσα που έμοιαζε θελκτικά λυτρωτική. Έκλεισα τα μάτια και άφησα το σκοτάδι, τη μουσική, το κορμί του να με ταξιδέψουν σε τρικυμιώδεις θάλασσες που συντάραζαν την άβουλη σάρκα μου. Χαμένη σε κύματα έκστασης και μυσταγωγικά μονοπάτια, το ξημέρωμα με βρήκε να αποκοιμιέμαι αποκαμωμένη στην αγκαλιά του.
