Θυμάμαι πέρυσι πήγαινα πολύ συχνά σε μια καφετέρια. Μου άρεσε ο χώρος ήταν ήσυχα μπορούσες να πας εκεί και να μιλήσεις με την παρέα σου άνετα. μια μέρα είχαμε δώσει ραντεβού εκεί με μια φίλη μου. Εγώ πήγα λίγο νωρίτερα κάθισα στο τραπέζι που καθόμασταν πάντα, εκεί που καθόμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου ήρθε ο΄σερβιτόρος να μου πάρει παραγγελία. Γεια σου τι να σου φέρω μου είπε, μόλις συναντήθηκαν οι ματιές μας κάτι ένιωσα μέσα μου ήταν σαν ένα σκίρτημα κοιταζόμασταν για δυο, τρία λεπτά μέχρι μου επέστρεψα πάλι στην συνειδητότητα και του απάντησα περιμένω παρέα. μου είπε ok θα έρθω αργότερα και απομακρύνθηκε με αχανές βλέμμα. Μετά από λίγο ήρθε η φίλη μου και τον φωνάξαμε για να παραγγείλουμε αυτός είχε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου μας ρώτησε τι θα πάρετε παιδιά ένα freddo espresso σκέτο του είπα α τον ίδιο καφέ πίνω και εγώ μου είπε έχουμε κάτι κοινό του απάντησα μου χαμογέλασε και πήρε παραγγελία και στην φίλη μου. Η φίλη μου κατάλαβε ότι κάτι παίζει και με ρώτησε τις είπα τι έγινε και μου είπε μπορεί να του αρέσεις αλλά μην το σιγουρέψεις ακόμα. Όση ώρα ήμασταν στην καφετέρια δεν σταμάτησε να με κοιτάει. όταν ήταν να φύγουμε τον φωνάξαμε για να πληρώσουμε και μας είπε ότι είναι κερασμένα από ποιόν ρώτησα εγώ μου απάντησε από εμένα δεν μπορώ να το δεχτώ του είπα και έβγαλα χρήματα δεν τα δέχτηκε είναι κερασμένα μου είπε δεν δέχομαι χρήματα και γύρισε να φύγει δίνοντας μου ένα χαρτάκι το άνοιξα και έγραφε θα χαρώ πολύ να με πάρεις τηλέφωνο και να γνωριστούμε Αντώνης από κάτω ο αριθμός του, το έδειξα στην φίλη μου και μου είπε εντάξει μπορείς να το σιγουρέψεις. Τι έγινε μετά ? ο κάθε ένας μπορεί να φανταστεί ότι θέλει.
