Σάββατο μεσημέρι είχα πάει σε μεγάλο σούπερ μάρκετ για τα ψώνια του Σαββατοκύριακου. Σε κάποιο διά¬δρομο βλέπω, από πίσω, ένα υπέροχο γυναικείο κορμί με μακριά μαύρα μαλλιά, να έχει σταθεί σε μια γωνιά και να ψάχνει τα ράφια με προσοχή. Φορούσε άσπρο, εφαρ¬μοστό και σχεδόν διάφανο παντελόνι, που άφηνε να διαφαίνεται η ροδαλή σάρκα και η καμπύλη ενός εξαίσιου κώλου. Πρόσεξα ότι δεν διαγραφόταν κιλοτάκι από μέσα (αργό-τερα έμαθα ότι φορούσε στρινγκ!). Παρό¬λο που ακόμα δεν είχα δει το πρόσωπο της, ένιωσα το αίμα μου να σφύζει στους κροτά¬φους μου, σύμπτωμα κλασικό για μένα κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος μ' ένα ωραίο κορμί και ιδιαίτερα μ' έναν υπέροχο κώλο (η μεγάλη μου αδυναμία...!). Πλησίασα, δήθεν αδιάφορα, και καμώθηκα πως έψαχνα στο ίδιο ράφι μ' αυτή, κοιτώντας κλεφτά, με την άκρη του ματιού μου προς τ' αριστερά, προσπαθώντας έτσι να δω την «μπροστινή πλευρά» της κυρίας.
Είχε δυο καταπληκτικά βυζιά και πρόσωπο που, χωρίς να είναι ωραίο, ήταν απ' αυτά που νιώθεις ότι σε προσκαλούν σε ερωτική πανδαισία! Καθώς την περιεργαζόμουν, γύρισε προς το μέρος μου και κοιτώντας μέσα στο καροτσάκι μου, με ρώτησε από ποιο σημείο του καταστήματος είχα πάρει δυο κεριά που ήταν μέσα. Απορυθμίστηκα εντελώς και καθώς είχε γυρίσει προς το μέρος μου, κοίταζα μια το πρόσωπο, μια τα βυζιά της και μια τα κεριά, προσπαθώντας να θυμηθώ από ποιο σημείο τα είχα πάρει. Της είπα να έλθει μαζί μου να της δείξω και αφού περιπλανηθήκαμε κάμποσο μέσα στους διαδρόμους, την οδήγησα στο ζητού¬μενο.
Η όλη σκηνή, καθώς και η αίσθηση ότι ο συμ¬βολισμός των κεριών για τα οποία είχε δεί¬ξει ενδιαφέρον δεν ήταν τυχαίος, με είχε ανάψει, για την ώρα μόνο εγκεφαλικά, και την κοίταζα κατάματα προσπαθώντας να βρω κάτι να πω για να μην τελειώσει εκεί η συνάντησή μας! Δεν έβρισκα τίποτε έξυπνο να πω και μάλλον από ένστικτο, τη ρώτησα: «Σου αρέσουν τα κεριά;». Ηλίθια ερώτηση, βέβαια, όμως φαίνεται ότι το υποσυνείδητο μου με καθοδηγούσε σωστά! Η απάντηση ήλθε απροσδόκητη: «Εξαρτάται από την ώρα και τη χρήση». Την απάντησή της συνό¬δεψε μ' ένα πονηρό χαμόγελο και «χούφτωμα» ενός κεριού που στο μεταξύ είχε πάρει από το ράφι., ενώ το χαμόγελο της είχε μονιμοποιηθεί, ίσως γιατί έβρισκε διασκεδα¬στική την αμηχανία μου. Κάποια στιγμή και ενώ είχαμε φτάσει στην ουρά του ταμείου, με κοιτάζει κατάματα και μου λέει: «Εχεις ωραία μάτια. Τι ακριβώς χρώμα είναι, πράσι¬να ή γαλανά; Εδώ δεν έχει φως και δεν ξεχωρίζω το χρώμα». Το στόμα μου είχε στεγνώσει! Προχωρήσαμε μαζί στους διαδρόμους για τα υπόλοιπα ψώνια μας (εγώ είχα ξεχάσει τι άλλο χρειαζόμουν να ψωνίσω...), λέγοντας «μικρά τίποτα», υποσχέθηκα ότι θα την άφηνα να τα δει έξω στο φως, εκτός αν βιαζόταν πολύ και προτιμούσε να ανάψει ένα κερί για να τα δει εκεί που είμαστε. Γέλασε και μου απάντησε ότι και οι δυο περιπτώσεις θα ήταν ενδιαφέρουσες! Ο πάγος είχε σπάσει πια για τα καλά και τη βοήθησα να μεταφέρει τα ψώνια στο αυτοκί¬νητο της. Της είπα ότι θα ήθελα να της κάνω
κι εγώ μια φιλοφρόνηση αλλά ήταν δύσκολο γιατί δεν ήξερα από πού ν' αρχίσω. Χαμογέ¬λασε και μου απάντησε: «Ξέρεις πολύ καλά από πού ν' αρχίσεις, γιατί ένιωσα το βλέμμα σου να πέφτει επάνω μου πριν σε δω ακόμη και ήξερα τι ακριβώς παρατηρούσες...». Ανταλλάξαμε μερικά ακόμη «πνευματώδη» λόγια, καθώς και γενικές πληροφορίες για τους εαυτούς μας. Εμαθα ότι ήταν δασκάλα της αγγλικής, δεν ήταν παντρεμένη και ζούσε μόνη, όχι πολύ μακριά από μένα. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε.
Καθώς γύριζα σπίτι μου, είχα σταματήσει σ' ένα φανάρι και σκεφτόμουν αυτά που είχαν συμβεί, κάνοντας και τα σχετικά όνειρα, μια και το κορίτσι μου άρεσε τρομερά. Ξαφνικά, άκουσα κορνάρισμα δίπλα μου. Ήταν αυτή και μου έγνεφε ν' ανοίξω το παράθυρο, πράγμα που έκανα. Μου είπε ότι είχε ξεχάσει να πάρει ζάχαρη από το σού¬περ μάρκετ που είχε πια κλείσει. Με ρώτησε αν είχα να της δανείσω λίγη. Της απάντησα ότι είχα αρκετή και της ζήτησα να ακολου¬θήσει το αυτοκίνητο μου. Μπρος εγώ, πίσω αυτή φτάσαμε σπίτι μου. Είχα ανάψει το τζάκι από το πρωί και υπήρχε μια γλυκιά ζεστασιά. Εντυπωσιάστηκε από το σπίτι, που παρόλο που ότι είναι μικρό, έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, ζεστή και φιλική που προδιαθέτει ευχάριστα. Τη ρώτησα αν βιαζόταν κι αν είχε λίγο χρόνο για ένα ποτό. Δεν βιαζόταν και ενώ εγώ ετοίμαζα τα ποτά, αυτή περιεργαζόταν την (αρκετά μεγάλη) συλλογή μου από δίσκους κόμπακτ. Της άρεσε η μουσική που είχα, και μου ζήτησε να παίξω κάποιον δίσκο που διάλεξε.
.
Με το ουίσκι και με τη βοήθεια της μουσικής χαλαρώσαμε και οι δύο. Ήρθε κοντά μου, μου έπιασε το κεφάλι με τα χέρια της, και κοίταξε μέσα στα μάτια μου λέγοντας: «Τώρα το βλέπω. Είναι πράσινα». Την έπια¬σα από τη μέση και την τράβηξα κοντά μου... Σε λίγο γίναμε ένα κουβάρι πάνω στη φλο¬κάτη, μπροστά στο τζάκι εξερευνώντας ο ένας το κορμί του άλλου. Φυσικά, το πρώτο μτο οποίο ασχολήθηκα ήταν ο κώλος της, για να μάθω τότε ότι φορούσε κιλοτάκι στρινγκ! Της άγγιξα τρυφερά την τρύπα της και την άκουσα να βγάζει ένα δυνατό βογκητό, που μου έδωσε να καταλάβω πόσο της άρεσε. Την πήρα αγκαλιά και την πήγα στο κρεβάτι. Γδυθήκαμε σε δευτερόλεπτα και αρχίσαμε ένα φοβερό ερωτικό παιχνίδι που δεν είχε όρια! Γλείφαμε και ρουφάγαμε αχόρταγα ο ένας τον άλλον, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια... Σύντομα κατάλαβα ότι είχε μεγάλη ευαισθη¬σία στον κώλο, πράγμα που ταίριαζε θαυμά¬σια με τη δική μου «αδυναμία» σ' αυτόν το... χώρο! Ήθελα να κάνω γι αυτήν κάτι ξεχωριστό, πέρα από το κλασικό «οθωμανικό» σεξ, αλλά το μυαλό μου πήγαινε σε πράγματα τετριμμένα. Ξαφνικά, μου ήρθε η ιδέα και αποφάσισα να τη βάλω σ' εφαρμογή. Σε πρώτη φάση, πήρα ένα από τα κεριά που είχα αγοράσει, το άλειψα με βαζελίνη, και αφού της σήκωσα τα πόδια, το έχωσα γλυκά στον κώλο της. Ανα¬στέναξε από κάβλα και με τράβηξε πάνω της.
Κρατώντας το κερί για να μη γλιστρήσει, της έβαλα τον πούτσο μου στο σφιχτό και υγρό μουνί της. Η αίσθηση ήταν μοναδική και δεν άργησε να τελειώσει μ' ένα φοβερό οργασμό, που πρέ¬πει ν' ακούστηκε σε ακτίνα 150 μέτρων... Εγώ δεν είχα τελειώσει ακόμα και είχα μεγά¬λη επιθυμία να εφαρμόσω και τη δεύτερη φάση του σχεδίου: Της είπα να περιμένει λίγο. Πήγα στο ντουλάπι του μπάνιου και «ξέθαψα» ένα κλύσμα, που βρισκόταν εκεί από πολλά χρόνια.
Το χρησιμοποιούσε μια παλιά μου φίλη για κολπικές αντισυλληπτικές πλύσεις... Το γέμισα με ζεστό νερό, έβαλα το μεγάλο ρύγ¬χος στο λάστιχο (αυτό που είναι για τον κόλπο) και μπήκα στην κρεβατοκάμαρα. Μόλις με είδε, έβαλε δυνατά γέλια. Δεν έχασε χρόνο, έβγαλε το κερί που ήταν ακόμη στον κώλο της και γύρισε μπρούμυτα, στηρίχτηκε στο κρεβάτι με τα γόνατα και τους αγκώνες, δίνοντάς μου μια υπέροχη θέα της πίσω περιοχής! Αλειψα το ρύγχος με βαζελίνη και το έχωσα στο θαυμάσιο κώλο της. Εβγαλε τέτοια βογκητά, που έδινα συγχαρητήρια στον εαυτό μου για την ιδέα που είχα... Την άκουσα να μου λέει, ανάμεσα σε ανα¬στεναγμούς της: «Αγόρι μου, είσαι μεγαλοφυία. Είναι υπέροχα! Κάβλα μου, γέμισέ μου και το μουνί μου.,.». Συνέχισα να της γαμώ το σφι¬χτό μουνί της, ενώ κρατιόμουν με κόπο για να μη χύσω. Αφού είχε δύο ή τρεις απανω¬τούς οργασμούς, άνοιξα την κάνουλα στο φουλ. Το κλύσμα είναι ό,τι πιο καβλωτικό μπορούσα να 'χω αυτή την ώρα...». Κρέμασα το κλύσμα σ' ένα καρφί στον τοίχο, κι άνοιξα την κάνουλα μέχρι τη μέση. Γλίστρησα από κάτω της κι αυτή κατέβασε τη λεκάνη της προς τον καβλωμένο πούτσο μου. Ενώ κρα¬τούσα το ρύγχος απ' το κλύσμα για να μη φύγει από τη θέση του, έχωσα τον πούτσο μου στο μουνί της... Το τι έγινε από κει και πέρα είναι δύσκολο να περιγραφεί! Καθώς το ζεστό νερό τη γέμιζε αργά-αργά από πίσω, η κάβλα της όλο και μεγάλωνε. Την άκουσα να μου φωνάζει: «Το νιώθω, το νιώθω να μου γεμί¬ζει τον κώλο μου" και σε λίγο την ένιωσα να σφίγγεται για να «ρουφήξει» το νερό που έτρεχε τώρα με ορμή στα σωθικά της. Καθώς έσταζε η κάνουλα, ένιωθα τις σταγόνες να τρέχουν στ' αρχίδια μου και στη συνέχεια να μου γαρ¬γαλούν τον πρωκτό, κάτι που μεγάλωνε την κάβλα μου... Δεν άργησα να τελειώσω, σχεδόν μαζί της, και τότε έκλεισα την κάνουλα για να μην έχουμε... πλημμύρες. Μόλις συνήλθε έτρεξε στο μπάνιο, ενώ εγώ απορούσα πώς μπόρεσε να συγκρατήσει 2 λίτρα νερό! Η εκπληκτική αυτή εμπειρία επαναλήφθηκε πολλές φορές, με διάφορες παραλλαγές. Τώρα προσπαθώ να την πείσω να φέρει και μια φίλη της με το ίδιο εκρηκτικό (απ' ό,τι φαίνεται) ταμπεραμέντο, για να διευρύνου¬με τον κύκλο. Ελπίζω να τα καταφέρω...
