Διψάω τόσο για ένα σου φιλί.Μετράω τις μέρες που έχουν περάσει. Είναι πολλές. Πάρα πολλές. Κι όμως είναι τόσο πρόσφατη η γεύση σου στα χείλια μου. Η γλώσσα σου στο στόμα μου. Η κρυφή μου απόλαυση. Η μεγάλη μου καύλα. Να με φιλάς και να ξέρεις πολύ καλά πως είμαι έτοιμη για όλα.
Κι όμως ουσιαστικά είσαι εδώ. Δεν μ'άφησες, όπως σου είχα ζητήσει τις μέρες που όλα ήταν δύσκολα. Έμεινες να μου μιλάς, να νιώθω την παρουσία σου, να ξέρω πως από κάπου θα εμφανιστείς. Ευτυχώς κατάλαβες πως δεν ήθελα να χαθείς, ακόμα κι αν σε έκανα να ξεπεράσεις τα όρια σου. Ακόμα κι αν σου σπασα τελείως τα νεύρα.
Προσπαθώ να καταλαγιάσω αυτό το πάθος που νιώθω. Μετράω τις φορές που έχω τελειώσει για σένα και απορώ με τον εαυτό μου. Μετράω τις φορές που τελειώνεις για μένα και αναρωτιέμαι γιατί. Κι όμως δεν ακουμπάμε ο ένας τον άλλον. Δεν σε νιώθω μέσα μου. Δεν σε βλέπω καν. Αλλά το πάθος που έχω για σένα, ξεπερνά την εικόνα. Κάθε περιγραφή σου τη νιώθω. Και μ αρέσει.
Το ξέρω πως πας με άλλες. Αλλά δεν με πειράζει πια. Το κομμάτι σου που είναι δικό μου, δεν μπορεί να το κερδίσει κανένα καλό πήδημα. Κανένα τέλειο κορμί. Απλά γιατί μου το έδωσες εσύ και το ξέρεις πολύ καλά.
Κι εγώ αλλού είμαι, με απόλυτη ειλικρίνια απέναντι του. Ίσως γιατί η δική του αγκαλιά είναι σφιχτή και δικιά μου. Τον λατρεύω γι αυτό. Γιατί είναι ότι καλύτερο μπορούσε να έρθει στη ζωή μου. Γιατί στα δικά του τα μάτια, είμαι κάτι τόσο τέλειο, που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ. Γιατί στο κρεββάτι του, νιώθω γυναίκα. Είναι μέσα μου και νιώθει πως έχει τον κόσμο όλο. Γιατί μου είπε πως σε μένα σταματάει να ψάχνει. Πόσο υπέροχος μπορεί να γίνει ένας άντρας!! Ειδικά όταν αγαπάει..
Αυτό το στόμα όμως, αυτό το φιλί...Δεν μπορώ να το βρω πουθενά. Αυτή η ανατριχίλα με το που πλησίαζες κοντά μου, δεν μπορεί να αντικατασταθεί γι αυτό και απλά πια το αποδέχομαι. Δεν παλεύω με τον εαυτό μου, δεν το αρνούμαι. Δεν θα κερδίσω κάτι. Τώρα πια ζω με την αλήθεια. Και δεν πονάω πια. Έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει αληθινά τελευταία.
Δεν ξέρω πόσο γαμημένο είναι το μυαλό μου και σκέφτομαι έτσι. Πάντως αρνούμαι να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς να σε έχω έστω και έτσι. Ανήκεις αλλού κι αυτό πλέον είναι απόλυτα κατανοητό. Άλλωστε δεν διεκδίκησα ποτέ κάτι, μόνο το μυαλό σου. Θα ήταν αδιανόητο να είμαι μαζί σου. Δεν θα αντέχαμε ο ένας τον άλλον.
Μείνε δίπλα μου, λοιπόν, εκεί στις σκιές. Να μου μιλάς, να λιώνω. Να με θες, να το αρνείσαι. Είμαστε καταστροφικοί πιο κοντά. Μείνε δίπλα μου, γιατί στις στραβές μου, εσένα σκέφτομαι. Η ιστορία θα δείξει, αν τελικά είναι πιο σωστά έτσι. Απ τη μεριά μου, στα κρυφά, θα είμαι πάντα εδώ για σένα...
