...Χρόνια με παιδεύει αυτή η απορία. Παρακολουθώντας τους ανθρώπους, με προσοχή και προσήλωση. Βλέπεις είμαι παράξενος άνθρωπος και μ' αρέσει να ψάχνω λίγο πιο βαθιά. Κάτω απ' το περιτύλιγμα.
Πέρασα πολλά κρεβάτια, ψάχνοντας να βρω τις απαντήσεις μου. Αλλού βρήκα την ευχαρίστηση, αλλού την απόρριψη, αλλού μερικούς πετυχημένους οργασμούς και αλλού το απόλυτο τίποτα.
Αυτό όμως το μούδιασμα στη σκέψη του άλλου, το κρυφό χαμόγελο από μια ανάμνηση, το σκίρτημα στο άγγιγμα έχει γίνει δυσεύρετο.
Όχι δεν μιλάω για έρωτα, εδώ και χρόνια είναι έννοια υπερεκτιμημένη για μένα. Μιλάω για κατάκτηση, για λαχτάρα, για πάθος που οδηγεί στον πόθο.
Κατέληξα σ' αυτή την ηλικία να συμπεράνω πως δεν έχει νόημα πια να αγγίζω ένα σώμα, όταν πρώτα δεν έχω αγγίξει το μυαλό. Βολτάροντας στο μυαλό του άλλου δημιουργείς κοινές εικόνες, όχι ξεθωριασμένες, βασισμένες μόνο στην καύλα και στο πήδημα. Αν αφοπλίσεις το μυαλό του άλλου, αναστατώνεις όλο του το είναι. Κατακτώντας το μυαλό του άλλο, τον γδύνεις και τον απολαμβάνεις ολοκληρωτικά. Το σεξ έχει αυτομάτως άλλη υπόσταση. Τα σώματα απολαμβάνουν κάθε στιγμή και ο οργασμός, η ηδονή έρχονται αβίαστα, δυνατά, αληθινά. Ακόμα και αυτό που θεωρείται πρόστυχο, που είναι πραγματικά πρόστυχο, δεν σε νοιάζει πια, γιατί μέσα σου είναι πλέον αυτονόητο πως θα το μοιραστείς με αυτόν που πρώτα έχεις ενωθεί με άλλον τρόπο.
Γι αυτό σου λέω μωρό μου, αν δεν καταφέρεις πρώτα να πηδήξεις το μυαλό μου, αν δεν μου κλέψεις εικόνες και επιθυμίες, άσε το σώμα μου ήσυχο. Να το προσέχεις αυτό, στις μέρες μας τα σώματα είναι διαθέσιμα, πουλιούνται για στιγμές, που τελικά σ' αφήνουν πιο άδειο, πιο πεινασμένο.
Πάντα όμως υπάρχουν κι οι εκπλήξεις, οι εξαιρέσεις κι εσύ έχεις καταταγεί εκεί. " ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΠΛΙΜΕΝΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ "
