Οταν έβγαινα με δύο συναδέλφους σε ένα μπαρ της Μόσχας, όπου είχαμε μεταβεί για επαγγελματικούς λόγους, πριν από μερικά χρόνια το τελευταίο πράγμα που φανταζόμουν ήταν η κατάληξη που θα είχε η βραδιά. Πάνω στα ποτάκια λοιπόν πετυχαίνω στο κέντρο συμπατριώτη μου μεγαλοεπιχειρηματία και αφού μιλάμε για λίγο περί ανέμων και υδάτων πετάει την ιδέα: «Ωραία είναι εδώ, αλλά ξέρω ένα καλύτερο μέρος. Πάμε και κερνάω εγώ».
Μετά τις απαραίτητες συστάσεις με τους συναδέλφους με τους οποίους δεν γνωρίζονταν, φύγαμε από το μαγαζί για να καταλήξουμε στο... παράδεισο. Το μαγαζί που πήγαμε απευθύνονταν μόνο σε πολύ μεγάλα πορτοφόλια και επειδή ο γνωστός μου διαθέτει ένα μόλις καθήσαμε και ήρθαν στο τραπέζι μας οι... άγγελοι, υπέκυψα στον πειρασμό, παρότι δεν είμαι φαν του πληρωμένου έρωτα. «Διάλεξε όποια, ή όποιες θέλεις, χωρίς να σε νοιάζει τίποτα», πήρα το μήνυμα και δεν άφησα την ευκαιρία. Δύο από τις κοπέλες που χόρευαν στην μπάρα, μία κλασική ξανθιά Ρωσίδα με σχιστά πράσινα μάτια και μία μελαχρινή Καυκάσια, με απίστευτα κορμιά αμφότερες, και εγώ φυσικά, καταλήξαμε στα ιδιαίτερα του οικήματος, σε ένα κρεββάτι με στρώμα νερού, περιτριγυρισμένο από τεράστιες μαξιλάρες.
Περιγραφή του «αγώνα» δεν χρειάζεται, κυριολεκτικά λύσσαξα. Αλλωστε πρέπει νωρίτερα να είχα καταναλώσει μισό μπουκάλι βότκα, απλά αυτό που θυμάμαι εντονότερα είναι πως τα κορίτσια δεν μου χάλασαν το χατίρι και κάποια στιγμή βρεθήκαμε τρίο στη ντουζιέρα με τις δύο κοπέλες να απολαμβάνουν έναν αισθησιακό λεσβιακό έρωτα. Μετά από τρίωρο «μάχης» μέχρι τελικής πτώσης είπα να δω τι να κάνει ο «ευεργέτης» μου, για να μείνω άφωνος απ’ αυτά που έμαθα από τους δύο συναδέλφους μου, οι οποίοι έκαναν όπως και εγώ time out, καθότι αργότερα ακολούθησε και δεύτερος γύρος για όλους. Και αυτό γιατί ο επιχειρηματίας που λέγαμε είχε αποσυρθεί στα ενδότερα με την παρέα επίσης δύο αγγέλων και όταν αποφάσισε να επιστρέψει, για να πιούμε ποτάκι, πήρε και τα χάπια της καρδιάς.
Λογικό, καθώς ενώ εμείς ήμασταν τριανταπεντάρηδες, εκείνος είχε μόλις πατήσει τα 70! Το λεγε η ψυχούλα του, όμως, όπως άντεχε και το πορτοφόλι του, καθώς αν δεν απατώμαι η βραδιά ακολασίας, που τελείωσε στις εφτά το πρωί, του στοίχισαν πενταψήφιο αριθμό σε ευρώ. Ψίχουλα για τον συγκεκριμένο που μας πρόσφεραν μια δυνατή ανάμνηση στην κυριολεξία απ’ το πουθενά.
