Απόκριες

Καθώς πλησιάζουν οι Απόκριες θυμάμαι τις περσινές και αναπολώ τις στιγμές της έκπληξης που μ’ έκαναν να νοιώσω τα περιστατικά που θα σας διηγηθώ και συνέβησαν στην Πάτρα τις τελευταίες μέρες του καρναβαλιού. Με είχε καλέσει ένας φίλος μου που κάναμε μαζί φροντιστήριο. Αυτός πέρασε στην Πάτρα και του νοίκιασαν ένα διαμέρισμα οι γονείς του, για να μένει εκεί. Εγώ δυστυχώς πέρασα στην Αθήνα και παρέμεινα κόρη της μαμάς μου και του μπαμπά μου. Το διαμέρισμα ήταν υπέροχο με θέα όλον τον Πατραϊκό κόλπο και τις απέναντι ακτές της Στερεάς. Όταν γυρνάγαμε στους δρόμους συναντούσαμε μεγάλο κέφι και πολύ νεαρόκοσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους μέρα και νύχτα και μου άρεσε πολύ, μόνο που ήσαν τολμηροί στις κινήσεις μερικοί άντρες, τόσο που μ’ έφερναν σε δύσκολη θέση και άρχισα ν’ αποφεύγω το προκλητικό ντύσιμο. Ένα βράδυ την ώρα που ξεκινούσαμε για τις βόλτες μας ο Βαγγέλης μου είπε:

-Καλά βρε Λόλα δεν ντυνόσουν καλύτερα καλόγρια; Πιο πολύ σεξ θα σκορπούσες. Αν μάλιστα είχε και κανένα σκισιματάκι το ράσο σου…

-Τι να σου κάνω Βαγγέλη μου; Είναι πολύ θερμοί οι συμπατριώτες σου και δε θέλω να γυρίσω στη μαμάκα μου με κανένα παιδάκι στην κοιλίτσα μου.

-Πίνουν πολύ αυτές τις μέρες τα παλιόπαιδα, γι’ αυτό απλώνουν τα ξερά τους. Αλλά κατά βάθος είναι καλά παιδιά. Αν σ’ αφήσουν έγκυος θα σε παντρευτούν. Έλα να πιούμε κι εμείς ένα μπράντι.

Γελάσαμε και μετά το ποτάκι μας ακόμα πιο πολύ μας παίρναν τα γέλια με το παραμικρό και αποφασίσαμε να ντυθούμε εγώ άντρας και ο Βαγγέλης γυναίκα. Είχαμε το ίδιο ύψος και σχεδόν τα ίδια κιλά. Τα ρούχα του ενός ταίριαζαν και στον άλλον. Όταν τελειώσαμε το ντύσιμό μας και το μακιγιάζ, παρά το μουστάκι που ζωγράφησα στο πάνω χείλι μου και τα ρούχα του Βαγγέλη που φορούσα, εξακολουθούσα να φαίνομαι γυναίκα. Το ίδιο όμως δε συνέβαινε με τον Βαγγέλη που μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη και ποθητή γκομενάρα.

Έπαθα την πλάκα μου. Αυτός κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέφτη και αυτοθαυμαζόταν μπαίνοντας όλο και πιο πολύ στο νέο του ρόλο, που τον συνέπαιρνε και κατέβαζε το ένα ποτό μετά το άλλο. Μιλούσε τελείως γυναικεία και φορούσε σουτιέν και κιλοτάκι απ’ τα δικά μου. Σε μια στιγμή που άλλαζε σουτιέν είδα τα βυζιά του που ήσαν μεγάλα για άντρα με τεράστιες γυναικείες ρώγες.

-Βαγγέλη φοράμε το ίδιο νούμερο σουτιέν.

Του είπα γελώντας και αυτός μου απάντησε με τη λεπτή γυναικεία φωνούλα του:

-Λόλα μου δε θα με λες τώρα Βαγγέλη. Θα με λες Λίλυ. Όπως βλέπεις είμαι πια, μια υπέροχη γυναίκα. Είμαστε και οι δυο υπέροχες. Πάμε έξω. Να γυρίσουμε τα μπαρ και να δούμε ποια απ’ τις δυο μας θα καμακώνουν πιο πολύ οι άντρες. Εγώ έβγαλα τότε τα ρούχα του και φόρεσα ένα μωβ φουστάνι τελείως εφαρμοστό που αναδείκνυε το σώμα μου πολύ προκλητικό.

-Τώρα να δούμε ποια απ’ τις δυο μας θα έχει τις πιο πολλές κατακτήσεις.

Του είπα προσποιητά πεισματωμένη για να τον ερεθίσω πιο πολύ απ’ ότι ήταν ήδη ενθουσιασμένος με την αλλαγή του φύλου του. Περπατούσε και κουνιόταν διακριτικά σαν τέλεια γυναίκα έτσι ώστε πολύ γρήγορα μας ακολουθούσε μια ομάδα αντρών και μας μιλούσαν συνεχώς φλερτάροντάς μας άγρια. Σε μια στιγμή ένοιωσα μια χούφτα να μου αρπάζει τον κώλο μου και να μου τον σφίγγει δυνατά.

-Α σε παρακαλώ αυτές τις χειρονομίες να τις κάνεις μόνο στη Λίλυ

Του είπα αυθόρμητα, πιο πολύ για αστείο παρά από νεύρα. Ο Βαγγέλης γύρισε και του χαμογέλασε με χάρη Ο τύπος ήταν κτηνώδης και θρασύς. Δε χρειαζόταν ιδιαίτερη πρόσκληση για να εφορμήσει σαν ταύρος πάνω στον καημένο τον Βαγγελάκη, να τον αρπάξει με τις χερούκλες του και να του ρουφήξει τα χείλια χουφτώνοντάς του άγρια τον κώλο του και κάνοντάς τον να βγάλει μια σστριγκλιά πόνου. Δεν άντεξα να βλέπω άλλο και τό 'βαλα στα πόδια...