Πως καμιά φορά μια λέξη μπορεί να αλλάξει μια ιστορία…..αυτό θα προσπαθήσω να διηγηθώ τώρα. Στην αρχή της κρίση γύρω στο 2011 μου ανέθεσαν να πραγματοποιήσω συνεντεύξεις για την πρόσληψη γραμματέα στην εταιρεία που εργάζομαι . Σπάνιο πράγμα η πρόσληψη εκείνη την εποχή που η λέξη <<απολυεσε>> ήταν στην ημερήσια διάταξη . Αφού λοιπόν μπήκαν οι σχετικές αγγελίες και ήρθα δεκάδες βιογραφικά επέλεξα μια συγκεκριμένη μέρα για τις συνεντεύξεις των πλέον ενδιαφέρων από αυτά…...12 το σύνολο….Θα ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα…..θα ξεκινούσε από το πρωί στις 11 ενώ την περαίωση της διαδικασίας δεν μπορούσα να την προσδιορίσω …
Έτοιμος λοιπόν…..καλοντυμένος….είμαι ήδη στο γραφείο μου περιμένοντας την πρώτη υποψήφια…. Και η ώρες περνούσαν και η κοπελιές έρχονταν η μια πίσω από την άλλη προσπαθώντας να δώσουν τον καλύτερο ευατο τους….οι περισσότερες με προσόντα πολλά….και μορφωτικά...και εμπειρίας...και κάποιες με ιδιαίτερα εντυπωσιακή παρουσία. Ειχε πια έρθει το απόγευμα ...η ώρα ήταν γύρω στις 7 και είχα να δω μια ακόμα υποψηφία….ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η Κελυ η μοναδική κοπέλα του γραφείου που είχε απομείνει μέχρι εκείνη την ώρα…..
Κύριε Παύλο μου λέει πρέπει να φύγω ...συμβαίνει κάτι στο σπίτι μου….έχουμε έξω μια ακόμη υποψηφία….μήπως να την πω να περάσει αύριο?
Όχι Κελυ μου απαντώ εγώ…..μπορείς να φύγεις….θα δω και την τελευταία υποψηφία σε 5 λεπτά και θα φύγω και εγώ….κάλο απόγευμα
Και όντως έτσι έγινε ...μετά από 5 λεπτά ακούω ένα διακριτικό κτύπημα στην πόρτα….εμπρός απαντάω …..και εμφανίζετε μια κοπελίτσα μετρίου αναστήματος γύρω στα 25 με μακρυά κάστανα μαλλιά τα οποία είχε δεμένα σε κότσο..λεπτεπίλεπτη φιγούρα που φορούσε ένα αυστηρό ταγιέρ με ένα κάτασπρο πουκάμισο από μέσα ,του οποίου τα κουμπιά ήταν κουμπωμένα σχεδόν μέχρι το τελευταίο άλλα δεν ήταν ικανό να κρύψει τους πυραύλους που κάλυπτε….ενώ ένα ζεύγος μαύρα γυαλιά κάλυπτε το κατά τα άλλα γλυκό άλλα αδιάφορο πρόσωπο της. Κάθισε διακριτικά απέναντι μου…….με τα μάτια χαμηλά…..και προσπαθούσε να ψελλίσει τις απαντήσεις από τις ερωτήσεις που της έκανα ...ήταν φανερό πως το άγχος την είχε κυριεύσει...το κορίτσι έτρεμε….και έμενα τα μάτια μου δεν μπορούσαν να φύγουν από το αβυσσαλέο άλλα καλά κρυμμένο ντεκολτέ της. Και εκεί υποθήκευε η μαγική λέξη που τα άλλαξε όλα…..
Μην είσαι τόσο σφιγμένη και αγχωμένη την προέτρεψα...χαμογελώντας της για να σπάσω τον πάγο…..<<ξεκουμπώσου>>….
Ήταν η πρώτη φορά που είδα το βλέμμα της να σηκώνετε και να με κοιτάει
Τι εννοείτε κύριε Μαχαιριδη αναφώνησε με κάπως αυστηρό ύφος…...και εκείνη τη ώρα πάγωσα
δευτερόλεπτα αργότερα όμως μια κίνηση έκανε την καρδιά μου να έρθει στην θέση της…..με περίσσιο νάζι έλυσε τα πλούσια μαλλιά της και ξεκούμπωσε το πρώτο από τα κουμπιά του πουκάμισου της. Ήταν η δική μου ώρα να την κοιτάζω παγωμένος και αποσβολωμένος…...πίσω από το ασχημόπαπο κρύβονταν μια ιδιαίτερα θελκτικη κοπέλα που η μαγική λέξη την έκανε να απελευθερωθεί….όπως αυτή την εξέλαβε...το τι έγινε στο γραφείο στην συνεχεία δεν έχει και πολύ σημασία να υποθει...όλοι καταλαβαίνουμε….όπως και το γεγονός ότι επάξια πήρε την θέση και την κατέχει μέχρι τώρα….
