Το μουνί της ήταν απίστευτο! Πρώτη μου φορά έβλεπα και γευόμουν τέτοια αμβροσία! Και μάλιστα πουτάνα! Ποιος να το περίμενε ότι εκείνο το απόγευμα η επίσκεψη στο μαγαζί του Αιμίλιου θα μου έκοβε τα γόνατα απ την κάβλα…
Έχω ένα εκπληκτικό μωρό που γουστάρει να γεμιέται συνέχεια! Απλά μην την κάνεις γλυφομούνι…Αυτά ήταν τα λόγια του μέχρι τη στιγμή που μπήκε!
Μαρμάρωσα!
Το γλυφομούνι είναι μια τελετουργία που σε οδηγεί πάντα στην ίδια θεική ολοκλήρωση, κάθε φορά όμως από διαφορετικά μονοπάτια ηδονής. Το αιδείο, το τρυφερό μουνάκι απευθύνεται σε όλες μας τις αισθήσεις. Πρώτα το βάζεις απέναντι στο φως και το παρατηρείς. Το χρώμα του σε καθηλώνει γιατί συνέχεια ανακαλύπτεις και μια διαφορετική παραλλαγή του για να το υμνήσεις με τη γλώσσα σου. Εκφράζω πάντα τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου στο τρυφερό πλάσμα που το κατέχει και πάντα λέω ότι η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΧΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΗΜΑ…
Και μετά έρχεται η σειρά για το μεθυστικό του άρωμα!
Ω τι υπέροχη μυρωδιά! Πλησιάζω τη μύτη μου ελάχιστα χιλιοστά μπροστά του και το αποτυπώνω σε όλες τις κυψελίδες των πνευμόνων μου.
Οι Βακχίδες ξυπνούν και απαιτούν επίμονα χυμούς!
Δεν υπάρχει τίποτα πάνω στη γη που να συγκρίνεται με τη γεύση ενός καυλωμένου μουνιού, εκτός από ένα άλλο καυλωμένο μουνί!
Στην αρχή η άκρη της γλώσσας οριοθετεί τον Παράδεισο.
Γλυκόξινες πινελιές από λιωμένο χρυσάφι ζωγραφίζουν Χερουβείμ και Σεραφείμ στον διψασμένο ουρανίσκο.
Ξανά και ξανά βουτάω με μια πρωτόγονη αγένεια στο θεικό νέκταρ μέχρι η ηδονή να φτάσει στο πιο απόμακρο μόριο της ύπαρξης, μέχρι που όλες οι αισθήσεις να ζουν πάνω στη γλώσσα μου!
Μένεις μόνος! Εσύ και το νόημα της ζωής! Μπροστά σου! Το βλέπεις, το μυρίζεις, το γεύεσαι, το αγγίζεις….
Ξαναβαφτίζεσαι…
Εκείνη όμως η καριόλα ήταν απίστευτα βρωμιάρα. Ούτε καν πλύθηκε απ το προηγούμενο όργιο που είχε κάνει με τρεις αγρότες, που μόλις είχαν πάρει το πριμ και την ξέσκισαν κανονικά!
Κι έτσι όμως, ήταν απ τα πιο απίστευτα μουνάκια που ρούφηξα!
