ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ Νο2

ΑΦΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΕΡΩΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΠΕΡΝΑΦΑΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ. ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΤΩΡΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΟ ΚΑΤΟ ΣΟΡΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΟΤΑΝ Η ΚΩΛΑΡΑ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΑΝΕΛΑΚΙ ΟΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΒΥΖΑΡΕΣ ΤΗΣ. ΚΑΘΩΣ ΗΤΑΝ ΕΞΩ ΚΙ ΕΚΑΝΕ ΤΑΧΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΗ. ΕΓΩ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ.ΠΑΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΣΚΑΕΙ ΕΝΑ ΓΛΩΣΣΟΦΙΛΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΝΑΣΑ. ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΝΤΥΘΗΚΑ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΒΛΩΣΩ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ. ΤΗΝ ΑΡΠΑΖΩ ΤΟΤΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΗΝ ΦΙΛΑΩ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΚΕ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΤΗΣ. ΤΗΣ ΛΕΩ ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΕΚΕΙ ΦΟΥΝΤΩΝΩ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΔΥΛΑΩ ΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΛΑΩ ΤΙΣ ΒΥΖΑΡΕΣ ΤΗΝ ΜΕ ΛΥΣΣΑ, ΚΑΤΕΒΑΑΙΝΩ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΝΑΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΓΛΕΙΦΟΜΟΥΝΙ, ΣΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΕΧΥΝΕ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΒΛΑ... ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΚΝΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ ΠΟΥ ΚΟΝΤΕΥΑ ΝΑ ΤΕΕΛΙΩ ΣΧΕΔΟΝ ΑΜΕΣΩΣ. ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΒΑΖΩ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ. ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΗΝ ΓΑΜΑΩ ΜΕ ΛΥΣΣΑ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΤΗΝ ΞΑΝΑΓΑΜΟΥΣΑ, ΓΑΜΙΟΜΑΣΤΑΝ ΟΤΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ. ΤΗΝ ΠΗΡΑ ΠΟΑ ΠΑΝΤΟΥ. ΞΕΣΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΓΑΜΗΣΙ....