Είμαι συλλέκτης. Μην βιαστείτε να με διορθώσετε, συλλέκτρια θα ήταν το σωστό, ναι. Προσδίδει όμως μια ανδρική ποιότητα που νομίζω ότι εδώ ταιριάζει. Συλλέγω εραστές. Χρόνια τώρα. Πιο μικρούς, πιο μεγάλους, ωραίους, όχι και τόσο ωραίους, ενδιαφέροντες και βαρετούς, γνωστούς κι αγνώστους, ελεύθερους και παντρεμένους, μαλάκες και καλά παιδιά, Έλληνες και ξένους, καθώς πρέπει και αλάνια, καλλιεργημένους και άξεστους. Σπάνια τους δέχομαι δεύτερη φορά στο κρεβάτι μου. Προς στιγμήν μεθάω από την καύλα τους για μένα, ξεγελιέμαι από τις ελπιδοφόρες υποσχέσεις τους, ξέρετε τώρα «θέλω να σε γαμήσω όπως δεν σε γάμησε ποτέ κανείς», «θα γλείφω το κορμί σου όλη τη νύχτα», «άσε με να σε ταξιδέψω στον κόσμο της ηδονής», και άλλα τέτοια, λιγότερο ή περισσότερο εμπνευσμένα. Και μετά γδύνομαι. Και μετά συνήθως ξενερώνω. Πόσο λίγες μπορούν να αποδειχτούν κάποιες πράξεις μπροστά στα μεγάλα λόγια. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ξέρουν να φιλούν, να αγγίζουν, να εξερευνούν, να απολαμβάνουν, να προσφέρουν, να δίνονται. Δίνουν πούτσο και πιστεύουν πως τα δίνουν όλα. Δίνω το 10% από ό,τι έχω μέσα μου και εντυπωσιάζονται, νομίζουν πως τα δίνω όλα. Και θέλουν πάλι, θέλουν κι άλλο. Αλλά εγώ τους διώχνω. Όχι όλους, κρατώ αυτούς που ξέρω ότι θα με παιδέψουν λίγο, που θα με κάνουν να τους ψάχνω. Διαστροφή και αυτή! Είμαι συλλέκτης γιατί είμαι μικρή. Όχι απαραίτητα σε ηλικία.
Τώρα είμαι μεγάλη. Όχι απαραίτητα σε ηλικία. Παράτησα τη συλλογή μου κάπου σε ένα συρτάρι. Καμιά φορά ανοίγω το συρτάρι και τη φυλλομετρώ. Καμία φορά ανοίγω το συρτάρι και προσκαλώ έναν εραστή στο κρεβάτι μου. Σπάνια προσθέτω νέους. Είναι που δεν ξεγελιέμαι πια από ελπιδοφόρες υποσχέσεις. Δεν ψάχνω έναν πούτσο για να επιβεβαιώσει τη θηλυκότητά μου. Δεν ψάχνω καύλα της στιγμής για το μουνί μου. Δεν ψάχνω κάποιον εραστή που θα με κάνει να τον ψάχνω. Ξέρεις να φιλάς, να αγγίζεις, να εξερευνάς, να απολαμβάνεις, να προσφέρεις, να δίνεσαι. Δεν σε ψάχνω. Θα με βρεις εσύ. Μέχρι τότε φυλλομετρώ…. και πού και πού κάποιος θα με συντροφεύει στο κρεβάτι μου.
