Είμαι διακοπές Χαλκιδική. Με φιλοξενεί με την οικογένεια φιλικό ζευγάρι στο μεγάλο εξοχικό τους στην περιοχή του Σάνι στο πρώτο πόδι. Από νωρίς με τον κολλητό παρακολουθούσαμε κάτι ρωσιδούλες να παίζουν μπιτσ βόλευ και είχαμε καυλώσει πάρα πολύ!
Όλο το απόγευμα μιλούσαμε για τα μουνάκια - απίστευτα ρώσικα μουνάκια - και τελικά καταλήγαμε να... βλέπουμε τις πενηντάρες γυναίκες μας.
Ρε παλιομαλάκα του είπα κάποια στιγμή ενώ πίναμε τα κοκτέιλ μας στη βεράντα, να κανονίσω δυο βίζιτες της προκοπής για να …ξεθυμάνουμε λίγο;
Να αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο στον δεύτερο ξενώνα στο υπόγειο, που έχει και ξεχωριστή είσοδο!
Τέλεια του απαντώ εγώ και παίρνω τον φίλο Αμβρόσιο στο τηλέφωνο: αδελφέ θέλω δυο ελαφρώς μεταχειρισμένα με λίγα χιλιόμετρα, αλλά να μην κάνουν θόρυβο γιατί έχω γυναικόπεδα στο σπίτι!
Να μη σας τα πρήζω πολύ, σε τρεις ώρες ο οδηγός έφερε δυο απίστευτα καυλάκια στη γωνία όπου είχαμε συμφωνήσει. Τις παρέλαβα εγώ αφού πλήρωσα την ταρίφα και δεν έκρυβα τη χαρά μου γιατί ο Αμβρόσιος δεν με είχε απογοητεύσει ποτέ μέχρι τότε με τα ενοικιαζόμενα καυλάκια του!
Μόνο κάτι κρυφά χαμόγελα έκαναν τα χειλάκια τους και …δεν έβγαζαν κιχ! Πήγα να πω καμιά κουβέντα στα αγγλικά αλλά…τίποτα. Πάρκαρα λίγο μακριά και αρχίσαμε να περπατάμε.
Σε λίγο ο Νϊκος μας άνοιγε την πόρτα με ένα χαμόγελο ικανοποίησης! Εγώ αγχώθηκα αλλά με καθησύχασε αμέσως: κοιμούνται όλοι στα δωμάτιά τους. Τις είπες να μην κάνουν φασαρία ρε;
Μόνο με το χέρι της έκανα χειρονομία να μη μιλάνε! Απάντησα πάλι αγχωμένος. Τις πήραμε στον ξενώνα. Πέταξαν τα λίγα ρουχαλάκια τους και δυο απίστευτα σφιχτά βυζάκια με δυο τρουλωτά κωλαράκια με ανέβασαν τη διάθεση στα ύψη!
Έπεσα με τα μούτρα στο κωλαράκι της μιας και άρχισα να γλείφω την λωλοτρυπίδα της. Σάλιο και γλώσσα και μετά δάχτυλο και ξανά το ίδιο…ρεπετέ! Θόλωσε το μυαλό μου! Μόνο κάτια άναρθες κραυγές - που δεν τις έλεγες και κραυγές κι εκεί ψιλιάστικα κάτι αλλά και πάλι δεν τολμούσα να φανταστώ κάτι παρόμοιο…- έβγαζαν και οι δυο αφού και ο Νίκος είχε πιάσει δουλειά με την κλειτορίδα της άλλης! Και να τα δάχτυλά και να οι πούτσες τούμπανο! Στα τέσσερα και οι δυο και να τις σφυροκοπάμε αδιάκοπα: εγώ την κωλοτρυπίδα και ο Νίκος το μουνάκι! Αυτές και οι δυο να λιώνουν απο καύλα αλλά να μη βγάζουν άχνα! Ναι σας λέω Τ Ι Π Ο Τ Α! Βαθιές αναπνοές μόνο! Να μη σας τα περιγράφω για πολύ, είχαμε πάρει από ένα σιάλις ο καθένας και επί δυο ώρες το γαμίσι πήγαινε …ξεσκίζοντας! Ούτε κιχ και οι δυο! Μόνο καυλωμένες άναρθρες κραυγές!
Αφού χύσαμε για τα καλά και ηρεμήσαμε. τα κορίτσια τα παρέδωσα πάλι στον οδηγό, αλλά είχα τέτοια χαρά με την υπακοή και τον σεβασμό τους απέναντι στην απαίτηση να μην βγάλουν άχνα, που πήρα τον Αμβρόσιο να τον ευχαριστήσω: ΕΛΑ ΡΕ ΑΔΕΛΦΈ, μου είπε εκείνος απ την άλλη άκρη της γραμμής, ΣΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ ΚΩΦΑΛΑΛΕΣ; ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΩΡΑ Ε; ΚΑΙ …ΗΣΥΧΑ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΖΗΤΗΣΕΣ! …Κόντεψε να μου πέσει το τηλέφωνο….
